شورایی اثر بخش خواهد بود که تصمیماتش مورد پذیرش همه باشد و به خود باوری رسیده باشد

فلسفه شورای شهر وروستا و تسریع در توسعه  و آبادانی شهر و روستا به قلم  دکتر علی اکبرحیدری کاندیدای شورای شهر کرج

فلسفه شورای شهر و روستا تسریع در توسعه و آبادانی شهر و روستا است. شورایی موفق است که همه فعالیت های شهر و روستای قابل تعریف در شرح وظایف دخیل بوده و در واقع هر نوع پروژه بزرگ و کوچکی با نظارت و تصویب آنها باشد.

در فصل هفتم و اصل یکصد قانون اساسی به خوبی کارکردهای شوراها را بیان کرده است. کافیست برای تبین اهمیت شوراها به این اصل نگاهی بیندازیم. فصل هفتم: شوراها؛ اصل یکصدم: “برای‏ پیشبرد سریع برنامه‏ های‏ اجتماعی‏، اقتصادی‏، عمرانی‏، بهداشتی‏، فرهنگی‏، آموزشی‏ و سایر امور رفاهی‏ از طریق‏ همکاری‏ مردم‏ با توجه‏ به‏ مقتضیات‏ محلی‏، اداره‏ امور هر روستا، بخش‏، شهر، شهرستان‏ یا استان‏ با نظارت‏ شورایی‏ به‏ نام‏ شورای‏ ده‏، بخش‏، شهر، شهرستان‏ یا استان‏ صورت‏ می‏گیرد که‏ اعضای‏ آن‏ را مردم‏ همان‏ محل‏ انتخاب‏ می‏ کنند.

شرایط انتخاب‏ کنندگان‏ و انتخاب‏ شوندگان‏ و حدود وظایف‏ و اختیارات‏ و نحوه‏ انتخاب‏ و نظارت‏ شوراهای‏ مذکور و سلسله‏ مراتب‏ آنها را که‏ باید با رعایت‏ اصول‏ وحدت‏ ملی‏ و تمامیت‏ ارضی‏ و نظام‏ جمهوری‏ اسلامی‏ و تابعیت‏ حکومت‏ مرکزی‏ باشد قانون‏ معین‏ می‏ کند”.

طبق این تعریف و شرح وظیفه، شورای شهر و روستا در کشور ما هنوز جایگاه و اثر خود را بدست نیاورده است. می توان گفت به بلوغ کارکردی خود نرسیده اند. در واقع موازی کاری های مختلفی وجود دارد که مانع از ایفای نقش اصلی شورا یعنی تسریع بخشی در امور می گردد. البته ضعف شوراهای اسلامی شهر و در قریب به اتفاق شوراهایی که می شناسیم و اختلافات میان اعضا این ضعف را تشدید نموده است. گاهی شوراها نه تنها کاتالیزور نبوده اند بلکه اخلال گر و مانع هم بوده اند. گاهی با عدم انتخاب به موقع یک شهردار توسعه یک شهر را چند ماه و حتی چند سال به عقب انداخته اند. وقتی شورا وجود ندارد تکلیف مردم و سایر نهادها مشخص است ولی وقتی شورا وجود دارد و امور باید از کانال شورا عبور و این کانال مختل باشد، موضوع نگران کننده می شود.

از نگاه من علیرغم تصریح قانون اساسی هنوز نوعی بی اعتمادی بین مردم و دولت و نهادهای حکومتی نسبت به شوراها وجود دارد. باید بگویم بعضا برای شوراها جایگاه خاصی قائل نیستند. اختلافات درونی اعضا هم به نوعی حکایت از بی اعتمادی درونی شوراها بوده و تشدید کننده این بی اعتمادی می گردد. شورایی اثر بخش خواهد بود که تصمیماتش مورد پذیرش همه باشد و به خود باوری رسیده باشد.