تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۳۹۸ – ۲۱:۴۹ قم در سوگ وفات شهادتگونه حضرت معصومه(س)
شهر مقدس قم در شب وفات شهادت گونه دخت موسیبنجعفر حضرت فاطمه معصومه(س) یکپارچه ماتم و عزا شد.
به گزارش مشرق، در شب وفات دختر هفتمین پشیوای شیعیان، شهر مقدس قم و به ویژه بارگاه ملکوتی کریمه اهل بیت(س) میزبان خیل عظیم زائران و عزاداران سوگواری است که برای عرض تسلیت و تعزیت خود را به این مکان مقدس رسانده اند.
ببینید:
فیلم/ همسایه سایهات به سرم مستدام باد!
مراسم های ویژه عزاداری سالروز وفات حضرت معصومه(س) از عصر امروز در حرم مطهر حضرت معصومه(س) آغاز شده و تا فردا ادامه دارد.
همچنین هیأت های مذهبی نیز امشب و فردا مراسم های ویژه عزاداری سالروز فاطمه ثانی(س) را برگزار کرده و در این مراسم ها سخنرانان و ذاکران اهل بیت به تبیین ابعاد شخصیت والای حضرت معصومه میپردازند.
در بیوت مراجع تقلید نیز فردا صبح مراسم های ویژه عزاداری سالروز وفات حضرت معصومه(س) برگزار خواهد شد.
نگاهی کوتاه به زندگی حضرت معصومه(س)
یک سال بعد از هجرت امام رضا(ع)، حضرت معصومه (س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده ای از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلی مورد استقبال مردم واقع می شد.
وقتی کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده ای از مخالفان اهل بیت که از پشتیبانی مأموران حکومت برخوردار بودند،سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتی بنابر نقلی حضرت(س) معصومه را نیز مسموم کردند. حضرت فاطمه معصومه (س) بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را کردند.
بزرگان شهر قم وقتی از این خبر مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالی که «موسی بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعری» زمام ناقه آن حضرت را به دوش می کشید و عده فراوانی از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند.
آن حضرت ١٧ روز در این شهر ماند و در نهایت در روز دهم ربیع الثانی و بنا بر قولی دوازدهم ربع الثانی سال ٢٠١ هجری دیده از جهان فروبست.
مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکشان را به سوی محل فعلی که در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشییع کردند.
پس از دفن حضرت معصومه(س) موسی بن خزرج سایبانی از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا اینکه حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال ٢٥٦ هجری قمری نخستین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین سان تربت پاک آن بانوی بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل بیت (ع) و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت و امامت شد.