بیماری‌های روانی، اختلالاتی هستند که می‌توانند بر فکر و رفتار افراد تاثیر بگذارند، آنها ممکن است باعث شوند که فرد برای عملکرد در چارچوب هنجارهای اجتماعی با مشکل روبرو شود و گاهی اوقات فردی خطرناک برای خود یا دیگران باشد. در کشور از ۱۸ تا ۲۴ مهرماه را هفته بهداشت روانی نامگذاری کرده‌اند.
دکتر مینا محسنی، عضو هیات علمی دانشکده پزشکی سیرجان در با اشاره به اهمیت سلامت روان بیان داشت: بهداشت روان دانش و هنری است که به افراد کمک می کند تا با ایجاد روش های صحیح از لحاظ روانی و عاطفی بتوانند با محیط خود سازگاری نموده و راه حل های مطلوب تری را برای حل مشکلاتشان انتخاب نمایند. بیماری روانی از بدو پیدایش بشر وجود داشته و هیچ فردی، از هیچ طبقه اقتصادی و اجتماعی خاصی، در مقابل آنها مصونیت نداشته و خطری است که بشر را همواره تهدید می کند و خوشبختانه ثابت شده که اولا بیماری های روانی قابل پیشگیری بوده و در صورتیکه مانند سایر بیماری ها به موقع تشخیص داده و تحت درمان قرار گیرد به همان نسبت از مزمن شدن و عوارض آنها کاسته خواهد شد.
اگر شخصی وجود یکی از علائم را در خود قطعی بداند باید از روانشناس یا روانپزشک کمک بگیرد.
دکتر محسنی ادامه داد: می توانند که نیازهای زندگی خود را خود را برآورده سازند و برای دشواری های که در زندگی آن ها پیش می آید راه حل دارند و آنها قادرند بیندیشند و تصمیم بگیرند. همچنین از دیگر دلایل فردی که دارای سلامت روان است ، این افراد نسبت به خود آرامش دارند یعنی طور نسبتا معقولی احساس امنیت و کفایت دارند، به حقوق دیگران احترام می گذارند.
این متخصص اعصاب و روان در خصوص پیشگیری از بیماری های روانی مطرح کرد: ما سه نوع پیشگیری در این زمینه داریم
که در پیشگیری اولیه؛ پیشگیری اولیه عبارت است از کلیه اقداماتی که منجر به جلوگیری از بروز بیماری می شود، مثل
واکسیناسیون در طب عمومی می شود که هدف اصلی پیشگیری در سطح اولیه، مقاوم نمودن افراد جامعه و به ویژه اقشار
آسیب پذیر در برابر اختلالات روانی است از طریق کنترل ناهنجاری‌های ژنتیکی، وراثتی، محیطی، خانوادگی و از طریق کسب
مهارت‌های اجتماعی (زندگی) اجتماعی عبارتند از: مدیریت استرس، کنترل خشم، مهارت های ارتباطی، حل مسئله و تصمیم
گیری، جرات مندی، مدیریت زمان، خودآگاهی، حل تعارض و… او اضافه کرد: در پیشگیری ثانویه؛ هدف اصلی در این مقطع
جلوگیری از عوارض اختلالات روانی در افراد جامعه با تشخیص به موقع، درمان مناسب و زودرس و پیگیری منظم می باشد و
در پیشگیری ثالثیه یا سطح سوم؛ هدف اصلی در این مقطع، پیشگیری از تداوم اختلالات روانی مزمن در بین مبتلایان و کاهش
ناتوانی های فردی، اجتماعی، شغلی و خانوادگی ناشی از آن می باشد.